وبلاگ علمي آموزشي رسام

*ويژگي هاي جغرافيايي و اقليمي

سرزمين اندونزي به مساحت يك ميليون و 904 هزار و 569 كيلومتر مربع ، بخشي از مجمع الجزاير مالايا در جنوب شرقي آسيا است كه در اطراف خود  به طول 228 كيلومتر با جمهوري تيمور ، 1782 كيلومتر با مالزي و 820 كيلومتر با گينه نو مرز مشترك دارد .طول خط ساحلي اندونزي با اقيانوس هند و آبهاي اطراف خود به 54 هزار و 716 كيلومتر مي رسد . نواحي مستقر در اين خط ساحلي پست ترين نقاط اندونزي هستند و بلند ترين بخش اين سرزمين در قله " پونكاك جايا   Puncak  Jaya     " حدود 5هزار و 30 متر ارتفاع دارد .

اندونزي شامل 3 هزار جزيره بزرگ و كوچك مي شود كه در طول خط استوا و به شكل يك قوس بزرگ در كنار هم قرار گرفته اند .

آب و هواي گرم و استوايي  همراه با بارانهاي موسمي موجب رونق كشاورزي و سرسبزي اين سرزمين شده است ، بطوري كه بالغ بر 11 درصد از خاك اين كشور مستعد كشاورزي و حدود 10 درصد ديگر در حال كشت و زرع است . ميزان بارش در اين سرزمين به حدي بالاست كه بيش از دو سوم اندونزي را به جنگل هاي متراكم تبديل كرده است . در برخي از نقاط اين كشور متوسط ميزان بارش به بيش از 6100 ميلي متردر سال مي رسد . در عين حال عبور رودهاي پر آب نظير "كاپواس capuas  " ، "  ديگول  Digoul  "  و " باريتو Barito   " از دشت هاي سرسبز جلگهاي پهناوري را براي كشاورزي ايجاد كرده است .

اندونزي تاكنون به عضويت معاهدات تنوع زيستي ، تغييرات اقليمي ، پيمان كيوتو ، بيابان زدايي ، مناطق در معرض خطر ، ضايعات صنعتي و شيميايي ، قانون دريا ، حفاظت از لايه اوزون ، آلودگي كشتي ها  و قطع و تخريب منابع جنگلي پيوسته است .

بارانهاي سيل آسا كه عموما به تخريب و ويراني مزارع و مناطق مسكوني منجر مي شود و همچنين  آتشفشان هاي متعدد و زلزله هاي مهيب زيردريايي كه سونامي هاي عظيم ساحلي را به همراه دارد از جمله مخاطرات زيست محيطي اندونزي محسوب مي شوند .

اندونزي به واسطه فعاليت هاي پالايشگاهي و نيروگاهي خود ،  يكي از بزرگترين توليد كنندگان گازهاي گلخانه اي در آسيا محسوب مي شود و سالانه بالغ بر 3/2 گيگا تن گازهاي گلخانه اي توليد مي كند . اين كشور مصمم است با سرمايه گذاري معادل 23 ميليارد يورو تا سال 2030 ميلادي 60 درصد از حجم گازهاي گلخانه اي خود را كاهش دهد .

*ويژگي هاي جمعيتي ، فرهنگي و بهداشتي

اندونزي به عنوان پر جمعيت ترين كشور مسلمان جهان بالغ بر 240 ميليون نفر جمعيت دارد كه 1/28 درصد از آنها زير 14 سال ، 66 درصد بين 15 تا 64 سال و 9/5 درصد نيز بيشتر از 65 سال سن دارند .

نرخ زاد و ولد در اندونزي 84/18 در هزار ، نرخ مرگ و مير 25/6 در هزار ،  نرخ مهاجرت ( 24/1 - ) در هزار  و متوسط نرخ رشد جمعيت 136/1 درصد است . حداقل 53 درصد از جمعيت اين كشور در مناطق شهري زندگي مي كنند و مهاجرت مردم از روستاها به شهرها در حال افزايش است .

كمبود امكانات بهداشتي و درماني به ويژه در مناطق روستايي باعث بالارفتن نرخ مرگ و مير نوزادان در اين كشور شده است بطوري كه هم اكنون از هر 1000 نوزاد اندونزيايي 30 نفر هرگز شانس رسيدن به سن 4 سالگي را ندارند . همچنين اميد به زندگي در ميان مردم اين كشور نسبت به ساير همسايگان آسيايي آن پايين و در بين مردان حدود 26/68 سال و در بين زنان 38/73 سال است . آمارها نشان مي دهد  كه در سالهاي اخير شيوع برخي بيماري هاي واگير نظير ايدز ، هپاتيت ، آنفولانزاي مرغي و خوكي موجب مرگ برخي از مردم اندونزي شده است . مردم اندونزي از نژادهايي نظير جاوه اي ، مادوري و سونداني هستند كه 90 درصد از آنها مسلمانند و مابقي جمعيت اين كشور به اديان مسيحيت( كاتوليك رومي )  ، هندو  و  بودايي اعتقاد دارند . زبان رسمي اندونزي باهاسا است ولي  غير از آن 25 زبان محلي  به همراه زبانهايي نظير انگليسي و هلندي  در اين كشور رواج دارد .

حدود 92 درصد از افراد بالاي 15 سال در اندونزي توانايي خواندن و نوشتن دارند . اين كشور داراي 40 دانشگاه دولتي و 31 دانشگاه خصوصي است . از سوي ديگر آموزش دوره ابتدايي در اين كشور اجباري است .

 * تقسيمات كشوري و ويژگي هاي سياسي

شهر جاكارتا به عنوان پايتخت اندونزي يكي از پرجمعيت ترين شهرهاي آسياست .از سوي ديگر جزيره جاوه و همسايه كوچكترش مادورا كه مهمترين جزاير اندونزي به شمار مي روند جمعيت متراكم تري نسبت به ساير مناطق اندونزي دارند .  " سورا بايا  Surabaya " ، "  مدان Medan  "  ، " باندونگ  Bandong  "  ، "  سمارانگ  Semarang  " و  " پالم بانگ Palembang " از ديگر شهرهاي پرجمعيت اندونزي هستند . از 27 استان اندونزي  ، دو استان " آچه باندا آپه Ache Banda Ape " و  " يوگياكارتا   Yogiakareta" خودمختارند .

اندونزي پس از سالها استعمار توسط هلند ،  همزمان با جنگ جهاني دوم به اشغال ژاپني ها در آمد ولي در سال 1945 ملي خواهان اين كشور به رهبري دكتر احمد سوكارنوَAhmad  Sukarno  اعلام استقلال كردند و پس از چهار سال مبارزه موفق شدند موافقت نامه استقلال جمهوري اندونزي را تصويب كنند .

هم اينك  " سوسيلو بامبانگ يودهويونو  Susilo  Bambang  Yudhoyono " رئيس جمهور اندونزي است و هيات دولت اين كشور توسط وي اداره مي شود . در اين كشور رئيس جمهور با راي مستقيم مردم براي دوره پنج ساله انتخاب مي شود و جديدترين انتخابات اندونزي در ژوئيه 2009 برگزار شد . هر فرد حداكثر براي 2 دوره پنج ساله مي تواند به رياست جمهوري اندونزي انتخاب شود . كابينه هيات وزيران اندونزي مركب از 24 وزير اصلي و 8 معاون رئيس جمهور است كه تمامي آنها توسط شخص رئيس جمهور منصوب مي شوند .

مجلس شوراي خلق اندونزي عالي ترين مقام قانون گذاري در اين كشور است كه 550عضو دارد . تدوين و اصلاح قانون اساسي و همچنين تاييد رئيس جمهور از وظايف اصلي اين مجلي به حساب مي آيد . 450نفر از نمايندگان مجلس شوراي خلق  براي دوره هاي پنج ساله توسط مردم ايالات مختلف انتخاب مي شوند و مابقي توسط دولت به مجلس راه مي يابند . همچنين مجلس نمايندگان شوراي منطقه اي كه  128 نفر از نمايندگان احزاب براي دوره هاي پنج ساله در آن عضويت دارند وظيفه نظارت بر مصوبات قوه مجريه را به عهده دارد .

حزب دموكرات  يا نگاره  ؛ حزب گلكار ؛ جنبش بزرگ اندونزي  ؛ حزب مبارز ؛ حزب بيداري ملي ؛  حزب ملي گرا ؛ حزب وجدان خلق ؛ حزب عدالت و جبهه متحد توسعه مهمترين تشكل هاي ساسي اندونزي را شامل مي شوند . علاوه بر اين گروههايي نظير ائتلاف زنان اندونزيايي ؛ مدافعان اسلامي ،  جبهه اتحاد ملي براي آزادي مذهب و ايمان ؛ و طرفداران ديده بان روغن نخل به عنوان گروههاي فشار سياسي در اين كشور فعاليت دارند .

اندونزي علاوه بر سازمان ملل متحد در بانك توسعه آسيا ، سازمان جهاني خواروبار و كشاورزي ، گروههاي 15 و 20 و 77 ، آزانس بين المللي انرژي اتمي ، سازمان بين المللي هواپيمايي ، اتاق بازرگاني بين المللي ، جامعه بين المللي توسعه ، بانك توسعه اسلامي ، صندوق بين المللي توسعه كشاورزي ، صندوق بين المللي پول ، صليب سرخ جهاني ، سازمان بين المللي كار ، سازمان بين المللي دريانوردي ، بانك بين المللي ترميم و توسعه ، سازمان كنفرانس اسلامي ، سازمان بين المللي مهاجرت ، اتحاديه اقتصادي آسيا و اقيانوسيه ، فدراسيون جهاني حمايت از حيوانات ، انجمن ملل جنوب شرق آسيا، بانك بين المللي اسكان ، سازمان بين المللي موبايل ماهواره اي ، سازمان بين المللي ارتباطات ماهواره اي ، اتحاديه بين المللي ارتباطات ، اتحاديه بين المجالس ، سازمان بين المللي نقشه برداري دريايي ، موسسه بين المللي مديران خبره ، جنبش عدم تعهد ، كميته بين المللي المپيك ، سازمان منع تكثير سلاحهاي شيميايي ، سازمان كشورهاي صادركننده نفت ، كميسيون توسعه و تجارت سازمان ملل متحد ، سازمان توسعه صنعتي ملل متحد ، سازمان توسعه فرهنگي ملل متحد ، گروه بازرسان سازمان ملل متحد در مناطق جنگي دنيا ، كنفدراسيون اتحاديه هاي تجارت جهاني ، آژانس ضمانت سرمايه گذاري هاي چندجانبه ، بنياد جهاني اراضي صنعتي ،سازمان بين المللي هواشناسي ، سازمان بين المللي گردشگري ، كنفدراسيون جهاني اتحاديه هاي كارگري و سازمان جهاني تجارت عضويت دارد .

*ويژگي هاي اقتصادي

اندونزي در بين ممالك درحال توسعه ، يكي از كشورهاي موفق در زمينه پيشرفت اقتصادي قلمداد مي شود چرا كه در سالهاي اخير  با وجود ركود اقتصاد جهاني تحت برنامه ريزي هاي صحيح مرتبا توليد ناخالص داخلي خود را با رشدي معقولانه افزايش داده و بسياري از ديون خارجي خود را تسويه كرده است . دولت اندونزي اصلاحات گسترده اي را بخش قوانين مالياتي و مقررات پولي و بانكي خود آغاز كرده است كه نظارت بر روند گردش پول در اين كشور را تسهيل مي كند . از طرف ديگر تسهيلات جديد قانوني براي جذب سرمايه هاي خارجي به رونق سرمايه گذاري در اين كشور منجر شده است . با اين حال هنوز هم بخش زيادي از جمعيت اين كشور زير خط فقر زندگي مي كنند و فاصله دهك هاي درآمدي در جامعه بالاست . شروع بحران اقتصاد جهاني در ماههاي اخير موجب افزايش ريسك دارايي هاي درحال ظهور در اندونزي و كاهش رشد شاخص معاملات سهام در بورس اين كشور شده است . به موازات اين مشكل ، تقاضاي جهاني براي خريد كالاهاي توليد اندونزي كاهش يافته و از ميزان صادرات آن ها كاسته است .

ارزش توليد ناخالص داخلي اندونزي در پايان سال 2008 با 6 درصد رشد نسبت به رقم مشابه سال قبل از آن به 835 ميليارد دلار رسيد . درآمد سرانه ملي اندونزي 3900 دلار در سال است واين مساله رتبه  فقر و توسعه نيافتگي اندونزي را در مقايسه با همسايگان شمالي خود بيشتر مي كند . بخش كشاورزي 4/14 درصد ، بخش صنعت 1/48 درصد و بخش خدمات 5/37 درصد از توليد ناخالص داخلي اندونزي را شامل مي شود . رشد اقتصادي اندونزي نيز تحت تاثير بحران اقتصاد جهاني  از پنج درصد در سال 2007 به 8/3درصد درسال گذشته كاهش يافت ولي تحت مديريت هاي منظم در شش ماهه نخست 2009 مجددا نرخ رشد اقتصاد اندونزي صعودي شد و به 1/4 درصد رسيد .

اندونزي 112 ميليون نفر نيروي كار دارد كه 42 درصد از آنها در بخش كشاورزي شاغلند ، البته فعاليت آنها در مقياس توليد انبوه نيست و نوع كشاورزي آنها ابتدايي است . 18 درصد ديگر از نيروي كار اندونزي در بخش صنعت شاغل است كه عموما در بخش توليد صنايع دستي و محصولات فرهنگي فعاليت دارند . از سوي ديگر 40 درصد از نيروي كار اندونزي  در بخش خدمات اشتغال دارند .  نرخ بيكاري در اين كشوردر ابتداي سال جاري ميلادي نسبت به سال 2007 كاهش يافت و به 4/8 درصد رسيد.

دولت اندونزي تصميم دارد به منظور مقابله با آثار منفي بحران اقتصاد جهاني طي 2 سال آينده بالغ بر 10 ميليارد دلار به اقتصاد خود تزريق كند .

دولت اندونزي در تداوم اصلاحات اقتصادي خود موفق شده است تا نرخ تورم اين كشور را از 13 درصد در سال 2007 به 5/9 درصد در انتهاي سال 2008 كاهش دهد . حجم سرمايه گذاري خارجي در اندونزي با اعمال قوانين جديد در اين كشور در حال افزايش است و اينك به حدود 15 ميليارد دلار رسيده است . اندونزي  بالغ بر 52 ميليارد دلار ذخيره ارزي و طلا و همچنين حدود 140 ميليارد دلار بدهي خارجي دارد .

اين كشور داراي منابع غني از نفت ، قلع ، گاز طبيعي ، نيكل ، درختان الواري ، بوكسيت ، مس ، خاك حاصلخيز ، زغال سنگ ، طلا ، نقره  و منگنز است . ظرفيت توليد نفت خام اندونزي به دليل كاهش برداشت از ميادين قديمي در پايان سال 2008 به 977 هزار بشكه در روز رسيد  و اين كشور تصميم دارد امسال هم رقمي معادل 960 هزار بشكه در روز نفت خام و ميعانات گازي توليد كند ، هرچند كه متوسط كل توليد نفت خام و ميعانات گازي اين كشور در فاصله زماني ژانويه  تا جولاي 2009 به 951 هزار و 626 بشكه در روز رسيد . اندونزي همچنين در نظر دارد تا سال 2017 سه پالايشگاه  نفتي جديد  با ظرفيت پالايشي 650 هزار بشكه در روز در اين كشور احداث كند .

حجم صادرات نفت خام اندونزي به عنوان يكي از اعضاي سازمان كشورهاي صادركننده نفت ( اوپك ) به 85 هزار بشكه در روز مي رسد . اين درحاليست كه اندونزي براي تامين سوخت نيروگاهها و صنايع داخلي خود روزانه 672 هزار بشكه نفت خام از ساير اعضاي اوپك خريداري مي كند . برآورد مي شود ارزش ذخاير نفت اندونزي به 8/3 ميليارد بشكه بالغ شود . اين كشور علاوه بر نفت داراي 66/2 تريليون متر مكعب ذخاير گاز طبيعي است و روزانه 33 ميليون مترمكعب گاز به همسايگان خود صادر مي كند .

ظرفيت توليد انرژي الكتريكي اندونزي به 4/142 ميليارد كيلو وات ساعت مي رسد كه عموما از طريق نيروگاههاي گازي  و برقابي تامين مي شود . اين كشور اخيرا برنامه جامعي براي تامين انرژي الكتريكي از منابع بادي ، زمين گرمايي و اتمي تدوين كرده است .

در بخش كشاورزي اندونزي توليد كننده انواع ميوه هاي استوايي نظير كاساوا ، نارگيل ، موز ، آناناس و محصولاتي نظير برنج ، كاكائو ، قهوه ، چاي، توتون ، تنباكو ، ادويه و محصولات جاليزي است . اندونزي  به عنوان دومين توليد كننده روغن نخل و كائوچو در دنيا همچنان داراي كشاورزي سنتي مبتني بر تقسيم اراضي به قطعات كوچك و كاربرد وسايل ابتدايي است .

در بخش صنعتي نيز اندونزي توليد كننده نفت خام و فرآورده هاي پتروشيمي ، پوشاك و منسوجات ، كاني هاي معدني ، اسانس هاي گياهي ، سيمان ، مواد اوليه شيميايي ، صنايع دستي ، لاستيك ، كودشيميايي ، كاشي ، كاغذ و چوب است . صنايع مونتاژ قطعات كامپيوتر و تجهيزات الكترونيكي در سالهاي اخير به شدت در اندونزي توسعه يافته و اين كشور را در رده يكي از بزرگترين صادركنندگان تجهيزات الكترونيكي و لوازم خانگي كوچك قرار داده است .

اندونزي در بخش صنعت گردشگري نيز داراي توانمنديهاي زيادي است . جاذبه هاي بكر طبيعي و امكانات پيشرفته اقامتي و سياحتي در اين كشور به رونق گردشگري در اندونزي و كسب درآمدهاي سرشار ارزي از آن كمك كرده است .

اندونزي در سال 2008 به عنوان سي و سومين كشور صادراتي جهان بالغ بر 139 ميليارد و 300 ميليون دلار كالا صادر كرد كه عموما شامل نفت خام و گاز طبيعي ،اتيلن ، قير ، گل گوگرد ، پلي اتيلن ، موم پارافين ، كربن ، ضايعات تراشكاري ،  تجهيزات الكترونيكي ، مصنوعات چوبي ، منسوجات  ، كاغذ ، روغن نخل ، الوارهاي چوبي ، راكتورهاي هسته اي ، مس و محصولات جتنبي، چربي هاي حيواني ، كائوچو و برنج بود . ژاپن ، آمريكا ، سنگاپور ، چين ، كره جنوبي ، هند  و مالزي به ترتيب بزرگترين خريداران كالا از اندونزي محسوب مي شوند .

اين كشور در همان سال به عنوان سي و دومين وارد كننده جهان بيش از 116 ميليارد دلار كالار وارد كرد كه شامل ماشين آلات و تجهيزات صنعتي ، نفت و گاز ، آهن و فولاد ، پلاستيك ، غلات ، بويلرهاي صنعتي ، خودرو و لوازم يدكي ، مواد اوليه شيميايي ، سوخت و فرآورده هاي غذايي بود . سنگاپور ، چين ، ژاپن ، مالزي، آمريكا ، كره جنوبي ، تايلند، عربستان سعودي و استراليا به ترتيب بزرگترين بازارهاي وارداتي اندونزي را تشكيل مي دهند .

اندونزي داراي 25 فرودگاه بزرگ ، 8 هزار و 500 كيلومتر خط آهن ، 391 هزار كيلومتر جاده ، 21 هزار و 500 كيلومتر راه آبي و حدود 12 هزار كيلومتر لوه هاي انتقال نفت و گاز است .

واحد پول اندونزي روپيه است و هر دلار آمريكا حدوداٌ با 9830 روپيه اندونزي برابري مي كند ( نرخ برابري 16 سپتامبر 2009 )

* مناسبات اقتصادي ايران با اندونزي

روابط اقتصادي ايران و اندونزي در سالهاي پس از پيروزي انقلاب همواره روندي صعودي داشته است . كميسيون همكاري هاي مشترك دوكشور به رياست وزارت ارتباطات و فناوري اطلاعات  تاكنون 10 مرتبه برگزار شده كه تازه ترين اجلاس آن خرداد 1387 در جاكارتا برپا شد .

مهمترين اسناد امضا شده ميان دوكشور عبارتند از: يادداشت تفاهم همكاري اقتصادي اجلاس كميسيونهاي مشترك ، موافقتنامه جديد بازرگاني و بيانيه مشترك ايران و اندونزي ،يادداشت تفاهم همكاري منطقه آزاد كيش ، يادداشت تفاهم همكاريهاي نمايشگاهي، موافقتنامه چارچوب مشاركت جامع اقتصادي و تجاري ( تعرفه ترجيحي) ، موافقتنامه اجتناب از اخذ ماليات مضاعف،يادداشت تفاهم صندوق ضمانت صادرات ايران و صندوق بيمه صادراتي اندونزي،موافقتنامه جهانگردي،موافقتنامه تشويق وحمايت متقابل از سرمايه گذاري خارجي ، يادداشت تفاهم شيلات  و يادداشت تفاهم مبارزه با مواد مخدر و داروهاي روان گردان .

مقامات سياسي و اقتصادي ايران و اندونزي تا كنون بارها به كشورهاي يكديگر سفر كرده اند كه در راس آنها مي توان به سفر رئيس جمهور اندونزي به تهران در سال 1382 و سفر رئيس جمهور ايران به جاكارتا درسال 1385 اشاره كرد .

ايران و اندونزي مصمم هستند تا راههاي افزايش همكاري ميان صنايع كوچك و متوسط و همچنين تشكيل شوراي مشترك بازرگاني توسط اتاقهاي بازرگاني يگديگر را پيگيري كنند .

جمهوري اسلامي ايران سال گذشته 258 ميليون دلار كالا شامل اتيلن ، پارااكسيلن ، موم هاي نفتي ، گل گوگرد ، قير ، اسيد استيك، موم پارافين ، متانول، سرب تصفيه شده ،  قراضه ضايعات مس ، بنزن ، پلي اتيلن و دوده كربن به اندونزي صادر كرد . ارزش واردات ايران از اين كشور در سال 1387 به 160 ميليون دلار رسيد كه عموما شامل كاغذ ، مقوا ، لامپ تصوير تلويزيون ، محصولات فولادي ، الياف مصنوعي ، كائوچو ، صفحات كريستال مايع ، لوله حفاري ، روغن نخل ، دو اتيل هگزانول ، مخازن چدني و الياف سلولزي بود .

عدم آشنايي تجار و بازرگانان دو كشور با بازارهاي يكديگر، ضعف در بسته بندي محصولات صادراتي به ويژه ميوه و خشكبار،فقدان سيستم اطلاع رساني و كارآمد در بازار جهاني كالاها و خدمات جهت آگاهي سريع و به موقع تجار و صادركنندگان،بالابودن هزينه حمل و نقل براي صدور كالا، نبود تبليغات كافي از سوي دو كشور براي كالاهاي صادراتي خود در كنار بعد مسافت و ساختار اقتصادي مشابه و كيفيت نامطلوب كالاهاي توليدي از مهمترين موانع توسعه روابط اقتصادي ايران و اندونزي قلمداد مي شوند .

از سوي ديگر نهايي كردن موافقتنامه تجارت ترجيحي فيمابين دو كشور ، يافتن راهكارهايي براي همكاري صنايع كوچك و متوسط ،

تشكيل شوراي مشترك تجاري ايران اندونزي كه مورد توافق اتاقهاي بازرگاني و صنايع دو كشور قرار گرفته است و همكاري جهت تبادل اطلاعات فني و ‌مهندسي در زمينه LNG و پروژه هاي مرتبط مي تواند به بهبود مناسبات اقتصادي ايران و اندونزي كمك كند .

دو كشور همچنين مي توانند از طريق انجام به موقع تعهدات توسط صادركنندگان در خصوص تحويل به موقع كالا ،  انعقاد قراردادهاي بلند مدت ميان صادركنندگان ايراني و واردكنندگان اندونزيايي ، برگزاري نمايشگاههاي تخصصي بازرگاني در قلمرو دو كشور و مشاركت درنمايشگاههاي بين المللي بازرگاني و تخصصي يكديگر به شناخت بازرگانان از بازارهاي يكديگر ياري رسانند . در عين حال تبادل هيأتهاي تجاري و برگزاري همايشهاي بازرگاني و اقتصادي در قلمرو دو كشور جهت شناساندن قابليتها و توانمنديهاي فيمابين ،  همكاري فيمابين صندوق ضمانت صادرات ايران و سازمان ذيربط اندونزيايي و اعطاي اعتبار به خريداران ، بالا بردن كيفيت كالاهاي صادره و رقابتي تر كردن قيمت محصولات صادراتي و دست آخر برقراري خط هوايي ايران و اندونزي به توسعه مناسبات تجاري في مابين كمك كنند .

نوشته : كامران نرجه    Kamran  Narjeh