وبلاگ علمي آموزشي رسام

 دستيابي به توسعه پايدار علاوه بر نياز به گسترش زيرساخت‌هاي تجاري و صنعتي مستلزم تعالي منابع انساني و به ‌ويژه نيروي كار شاغل در بخش‌هاي مختلف اقتصادي است.

امروزه عمده گرايشهاي اقتصادي به اين باور رسيده‌اند كه در اقتصادهاي پيشرو و رقابتي اهميت نيروي كار پويا كمتر از ارزش سرمايه‌ و ابزار توليد نيست و چه بسا جايگاهي والاتر از دو شاخص ديگر دارد. از اين‌رو در اغلب كشورهاي توسعه يافته راهبردي كه منجر به ارتقاء جايگاه نيروي كار در جامعه شود مورد حمايت قرار مي‌گيرد و در برنامه‌هاي توسعه به اجرا گذاشته مي‌شود.

تعاليم اسلام نيز توجه جدي به حمايت از قشر كارگر و قدرداني از تلاش سازنده او در جامعه دارد و در متون و روايات مقدس خود بارها براهميت كار و تلاش و پشتيباني از كارگران تأكيد مي‌كند. به زبان ساده، حديث معروف نشان از توجه به حقوق مادي كارگران است.

بديهي است توجه به نيازهاي رفاهي كارگران و ايجاد تعادل ميان دستمزد آنان با هزينه‌هاي معيشتي از يكسو و ارتقاء دانش فني و حرفه‌اي در آنان از سوي ديگر بطور مستقيم علاوه بر افزايش بهره‌وري در عرصه‌هاي توليد كالا و خدمات، موجب كاهش ضايعات اقتصادي و ثبات و طول عمر بيشتر سرمايه و ابزار توليد مي‌شود.

بنابراين سرمايه‌گذاري در بهبود جايگاه اجتماعي كارگران مطمئناً موجب بالندگي ساير شاخص‌هاي توليد خواهد شد.

از سوي ديگر توجه به كيفيت زندگي نيروي كار ضامن اجراي عدالت اقتصادي و اجتماعي و كاهش فاصله ميان دهك‌هاي درآمدي است كه منجربه شادابي و پويايي اقشار مختلف جامعه مي‌شود.

چنين رويكردي به خصوص در كشوري نظير ايران كه حدود 29 ميليون نفر نيروي كار شاغل دارد و ازدياد نرخ بيكاري در آن طي سالهاي اخير مشكلات عديده اقتصادي و اجتماعي پديد آورده است، مستلزم صيانت از ظرفيت‌هاي شغلي موجود و ايجاد بسترهاي جديد اشتغال براي نيروي كار فاقد شغل است.

به عبارت ديگر ارج گذاشتن به فعاليت كارگران در جامعه ما علاوه بر تدوين قوانين حمايتي و بهبود شرايط ادامه كار براي شاغلين نيازمند حمايت از فعاليت‌هاي است.

دفاع از مديريت‌هاي كارآفرين و اشتغال‌زا كه هدايت نيروي انساني را براي افزايش راندمان توليد و سالم‌سازي تلاش معاش به عهده دارند، به مثابه حمايت مستقيم از كارگران و توجه به بهبود كيفيت زندگي و دانش فني آنان است. چرا كه صيانت از نيروي كار بدون بسترسازي فعاليت موّلد براي آنان غيرممكن است.

ترويج روحيه كارآفريني در سازمان‌ها و بنگاه‌هاي اقتصادي مي‌تواند روحيه نوآوري و شكوفايي را در ميان كاركنان افزايش دهد و كارگران را به تلاش مجدانه براي تعالي جايگاه اجتماعي و بهبود شرايط زندگي خود ترغيب نمايد.‌

همچنين قدرداني از كارگران موفق و معرفي آنان به عنوان الگوهاي پيشرو در جهت تعالي سازماني موجب تلاش بيشتر در نيروهاي كار براي رونق توليد و تسريع در حركت‌هاي توسعه‌اي مي‌شود.

اتخاذ سياست‌هاي اقتصادي كه قدرت خريد قشر حقوق‌بگير و كارگران را در جامعه افزايش دهد و محروميت‌ها و عقب‌ماندگي‌هاي اجتماعي و اقتصادي آنان را ترميم كند و نيز برنامه‌هايي كه موجب جلوگيري از هدر رفتن ظرفيت‌هاي نيروي انساني بيكار در جامعه شود بايد در اولويت برنامه‌هاي توسعه كلان كشور قرار گيرد تا كارگران به اين باور برسند كه تلاش صادقانه آنها در جامعه تكريم شده است و انگيزه‌هاي براي نسل‌هاي آينده باقي بماند.